Krijgt u dat ook zo vaak naar uw hoofd toegeslingerd: ‘laat maar los’ . Altijd vergezeld van zo’n minzaam glimlachje want degene die het zegt, is meester of meesteres loslater. Nou loslaters in de hele wereld, ik heb een boodschap voor jullie: ik laat nooit never niets los en ik bijt door tot op het rauwe bot.
En gelukkig maar! Want ondanks deze bezweringsformule die de hele westelijke wereld in zijn greep heeft, zouden we nog steeds in dierenhuiden rondlopen doodsbang voor de donder, als onze voorouders ook hadden losgelaten.
Stel maar eens voor hoe de mensheid zich had ontwikkeld onder het ‘loslaten dogma’. Was het wiel uitgevonden? Nee, natuurlijk. Veel te ingewikkeld allemaal. Loslaten…Het vuur temmen? Ben je helemaal gek geworden? Laat los die gedachten..Ja, natuurlijk is het koud, maar wat zou dat? Klagen, klagen…Met zo’n negatieve instelling, wordt het niets met jou.
Discriminatie, intolerantie…Kritiek…Laat toch los. Je kunt er niets aandoen. Positief denken, daar gaat het om. Het glas is half leeg of half vol. Loslaten dus dat kritische denken en vragen stellen. LOSLATEN, dat is de kunst.