Column

Pieten

Het maakt voor een kind echt niet uit of een Piet zwart, geel, rood, paars of groen is

Eén keer in het jaar word het mij pijnlijk duidelijk dat er nog steeds sprake is van racisme. Eén keer in het jaar laat mensen hun “echte ik” zien achter hun laptop, pc, tablet of mobiel. En wanneer is dat? Juist ja, voor en tijdens de Sinterklaastijd. U raadt het al, ik heb het over de jaarlijks terugkerende Zwarte Piet discussie. Ik moet mezelf corrigeren. Ik had het over racisme, maar ik bedoelde onderhuids racisme.

 

Racisme

Ik ben van mening dat er onder de Pro Zwarte Pieten veel racisten zitten. Sommige mensen zijn racisten zonder dat zij het zelf door hebben dat ze racistisch bezig zijn. Sla het internet maar op na: Het is onze traditie. Als je er niet mee eens ben, rot dan op naar jouw eigen land of Die buitenlanders komen hier en denken gelijk dat ze alles kunnen veranderen. Blijf met je poten af van onze Zwarte Piet! En als je deze mensen aanspreekt op hun racistisch gedrag, dan ontkennen ze dit door te zeggen dat ze geen racisten zijn, omdat ze heel goed met hun buurman kunnen opschieten en die is toevallig een Surinamer.

Multiculturele samenleving

Ook ik heb de nodige verwensingen naar mijn hoofd geslingerd gekregen. Al dan niet anoniem en natuurlijk via het internet. Terwijl ik niet eens echt Anti Zwarte Piet ben. Het enige dat ik zei, was dat zwarte Piet wel toe was aan een “make over”. Juist vanwege de steeds terugkerende discussie. We leven in een multiculturele samenleving. Tenminste, dat beweert men. Maar wat deze discussie heeft bewezen is dat we alles behalve een multiculturele samenleving zijn. De kern zit al in het woord “samenleving” dus “samen leven”. Als het gaat om een multiculturele samenleving, dan moeten we ook kunnen samenleven met verschillende culturen. In een echte multiculturele samenleving kan en mag de één de ander niet uitsluiten. Dat is wat hier wel gebeurt, als het gaat om het uiterlijk van Zwarte Piet. Een uiterlijk dat stamt uit een andere tijd.

Alles verandert

De wereld verandert continu. Iets wat niet meer in een tijdsgeest past, wordt aangepast en gewijzigd. In sommige gevallen wordt het zelfs afgebroken, om zo weer plaats te maken voor iets nieuws. Klassieke films krijgen een remake of een reboot. Politiekostuums van nu zien er heel anders uit dan de kostuums die ze in de vorige eeuw droegen. Als we accepteren dat de maatschappij continu verandert, waarom houden we ons dan zo krampachtig vast aan een stereotype dat bedacht is uit circa 1850?

Kinderfeest

Blijf met je poten af van onze Piet. Het is een kinderfeest, lees je regelmatig op internet. Maar dit gaat niet op, want kinderen kijken niet naar uiterlijk. Het maakt voor een kind echt niet uit of een Piet zwart, geel, rood, paars of groen is. Het gaat een kind om het feest, de ambiance, de cadeautjes. Als een Piet groen is, is het dan geen kinderfeest meer? Ik denk dat daar het probleem ook niet ligt. De reden waarom de meeste mensen zo spastisch reageren is, omdat hun jeugdsentiment wordt aangetast. Hun jeugdsentiment met een witte Sinterklaas en een zwarte Piet. In hun beleving is het zo en niet anders. Ze blijven “hun” zwarte Piet met hand en tand verdedigen. Bewust of onbewust gebruik makend van onderhuidse racisme met kwetsende uitlatingen. Dit ondanks dat hun buurman of collega een Surinamer is, waar ze goed mee kunnen opschieten.

Emerson T.

 

Emerson Terinathe Rering

One comment

  1. Ik ben het helemaal met de schrijver eens. Het vervelende is alleen dat de kaas in onze Hollandse koppen van het stroperige soort is en wij dus de veranderingen moeilijk kunnen volgen. Het zou al een heleboel schelen als het besef doordringt dat het niet goed is zoals het nu gaat. Dat besef door laten dringen kost tijd, overtuigingskracht, inlevingsvermogen, praatwerk en mededogen. Maar er is hoop. Het feit dàt er over gepraat wordt is al pure winst. Zwarte Piet is niet meer vanzelfsprekend. Hij moet zich verdedigen en wordt zo gedwongen na te denken over zijn keuze.
    Sterkte en een hartelijke groet van deze blanke kaaskop-opa.

Comments are closed.